Bir türlü netleşemeyen yitirilen can sayısı, içimizi acıtan hikayeler, bir avuç kömüre bir ömür başlıkları, en metanetli olan insanı bile üzüntü içinde bıraktı. Toplumsal hareketler, reaksiyonlar önemlidir, birlik ruhunu canlandırır. Şu an verilen tepkilere, ihmal ve haksızlıklara karşı çıkılmasını anlayamıyorum. Cumhur istediğini ve istemediğini beyan edemez mi? Provokatif eylemler içermeyen toplu hareketlerin tümünü destekliyorum. Hangi yöne giderse gitsin, ne için olursa olsun, demokrasilerde gösteri hakkı vardır.
Gelelim bizim göstericimize :-) Keremo bu aralar pek faal... Kah yarış için Karamürsel'de, kah okul gezisi için Berlin'de. Berlin dönüşünden 6 gün sonra da yine yarışlar için Bodrum'a gidecek. Sanıyorum bu sene leylek sürüsünü havada görmüş :-)
Geçen günlerden birinde tutturdu "anne lütfen bu gece benimle uyur musun?" diye. Uyku ortasında "anne sen de görüyor musun Ares ile Mars'ı?" dedi. Hay Allah, ne oldu ki çocuğuma derken o devam etti "gözümün önünde kılıç dövüşü antremanı yapıyorlar, nerden çıktı bu tanrılar ve titanlar" dedi. Sabah uyanınca hatırlattım "evet anne, bir karış boyunda hologram tanrılar gözümün önünde kılıç dövüşü yapıyorlar" dedi. Çocuğumun hologram tanrıları var.
Bir de kendisine gümüşümsü bir kolye yaptım; o kolyeye yaptığı yorum beni epey güldürdü: böyle şaşaalı düğmeler kolye olunca daha güzel oluyor. Nasıl çarçabuk büyüyorlar. Kelime dağarcığı gelişiyor. Fikirleri değişiyor.
Maden kazası olduğu akşam Karl Marx'ın Komünist Manifesto kitabını okudu, bitirdi. Ardından "Bütün ülkelerin işçileri birleşin" dedi ve yatağına gitti...
Keşke bütün işçiler değil, bütün insanlar birleşse. Üç beş çakal daha zengin olmak, kendilerince daha yukarıda olmak için sömürü düzenin kurmasa.
Soma faciası sonrasında, insanın bir şey yazası, söyleyesi gelmiyor. Bir tür milat oldu hayatımızda, öncesi ve sonrası. Hayatını kaybedenlere rahmet diliyorum, kalanlara sabır. Sömürü değil, işbirliğine dayalı günlerin gelmesi dileğimle...
Sevgiler
Keremo's Mum
