bu sabah

az önce sizinle kendimi dönüştürüp dönüştüremediğimi test edeceğimi paylaşmıştım ya, hodri meydan diyorum kendime. epeydir sağlıklı kiloma geri dönme planları yapıyor ve uygulamıyordum. içimdeki hüznü olumlu bir şeye dönüştürmek zorundayım. o olumlu şeylerden biri de sağlıklı beslenme olsun.

bugün çarşamba. her çarşamba bir hafta içinde kaç kilo verdiğimi paylaşayım. mottomuz sağlıklı beslenme, insan doğasına aykırı hiçbir şey yememek olsun.

yelkenler fora...

Ad Astra Per Aspera

merhaba,

hüznün derinliklerinden bir merhaba sunacağım herkese. başlık bir ipucu vermiş olmalı bu yazının konusu hakkında. 2010 yılından beri arkadaşım, yoldaşım olan, iyiyi, gerçeği ve yapılması gerekenleri paylaştığım dostlarım, hocalarım ve kardeşlerimle yollarım ayrıldı.

bugüne kadar geride bıraktığım çok insan oldu, çok. şimdi fark ediyorum ki, hiç biri bende bu hissi bırakmamış. nasıl bir yer ayırdıysam kalbimde, onlar gidince yerinde koca bir boşluk kaldı. 

...

insan bir akşam üstü ansızın yorulur

tutsak ustura ağzında yaşamaktan

kimi zaman ellerini kırar tutkusu

bir kaç hayat çıkarır yaşamasından

hangi kapıyı çalsa kimi zaman

arkasında yalnızlığın hınzır uğultusu

...

kimilerinin bizdeki değeri, kaybedince anlaşılıyormuş. kaçırdığım zamanlara mı üzüleyim, kaybettiğim dostlarıma mı? koşullara mı? depresyonsa bunun adı depresyon; yeryüzünde ne hissettiğimi anlayacak insanoğlu yoktur gibi geliyor şu an. ne ilk kez ben yaşıyorumdur bunu, ne de son. yine de kabullenemiyor insan sekiz yılın sonunda bir başına kalmayı. konu aslında bir başına kalmak değil, yalnızlığı severim ben. konu dostlarımdan, sevdiklerimden ayrılmak.

ne desem bilemedim, her şeyi öylesine detaylı anlatan ben, bu konuda bencillik yapmak istiyorum, altın hazineyi kendime saklayacağım. dünden sonra hiç bir şey eskisi gibi olmayacak, içime oturan öküz kalkmayacak, o halde ne yapmalı, değişimi başlatmalı. madem ama dönüşüm, haydi başlayayım. bakalım iddia ettiğim kadar derin izler kalmış mı bende?

bugünden itibaren yapmak istediğim, yarım bıraktığım, ötelediğim işleri tamamlamaya karar veriyorum, kendimle çalışmaya başlıyorum.

bu zamana kadar bana ilham veren, tanımaktan onur duyduğum, sevdiğim, saydığım, onlar olmasa nasıl olurdum düşünmek bile istemediğim insanlara sonsuz şükranlar... iyi ki varlar, umarım hayat bizi yeniden karşılaştırır (gözyaşı bile kifayetsiz, ne fena).

herkesin yolu açık olsun, galip sayılır bu yolda mağlup

Ad Astra Per Aspera

(zorluklardan yıldızlara)

 

ekim devrimi

hello everyone,

koca yaz geçti, çocuğumun tatili bitti, okula döndü, ilk tatil zamanı geldi, iki haftalığına yanımıza döndü bile. macera dolu bir yolculukla, yanlış trene binerek, yanlış istasyonda inip, tehlikeli görünen insanların olduğu bir ortamdan ayrılıp, havaalanına check-in süresinin dolmasına 9 dakika kala ulaşıp, uçağı yakalamayı başardı.

turtmann, neverland...

tabi maceralar gelmesiyle sınırlı değil, kendileri boks yaparken kaburgalarını bertmişler, futbol oynarken ayaklarını kan revan içinde bırakmış, go-kart kullanırken üç takla atmış. doktor kontrolleri neticesinde durumunu öğreneceğiz, ancak kendine bu kadar dikkat etmemesi üzüyor beni.

öte yandan 16 temmuz itibarıyla başladığım işten 12 ekim'de ayrılmış bulunmaktayım. tam tüketim çağı insanıyım yani :-) çarçabuk başlayıp aynı hızda bitiriyorum.

amaaaaaaan sıkıldım, herşeyden, pek çok kişiden de...

keremo forevır
öperler